Myself and a couple have friends have entered the above into the Modest Mouse video competition. Using green screen footage provided by the band we cut a simple music video. We then degraded the images and printed out each frame sequentially. (all 4133 of them) We then nailed each "shot" of 50-100 posters to various structures and posts. Then using a digital SLR camera with a long exposure we frame by frame shot each poster. Oh, and theres a little video projection (again, frame by frame on the SLR) just to mix it up. There is no compositing, no shortcuts, just lots of blood, sweat and tears, and a huge Kinkos bill!

Jason Taylor was born in 1974 to an English father and Guyanese mother. Educated in South East England, he graduated at Camberwell College of Art, London Institute with a B.A.Honours in Sculpture and Ceramics.

The Underwater Sculpture Gallery is a project started in May 2006 by sculptor Jason Taylor. The aims of this unique artistic enterprise are to explore the ever- changing relationship of art and the environment. Whilst providing an artificial reef structure to promote the re-generation of corals and marine life. The Gallery will also form a link for visitors, divers and snorkellers to appreciate and actively participate in the underwater realm.

James Joyce once boasted that, should Dublin ever disappear off the face of the earth, the city could be reconstructed from the references to it in ‘Ulysses’.

The maker of this map did something similar: ‘Bruceville’ is New Jersey, as it can be reconstructed out of Bruce Springsteen’s lyrics.

Although one of his most famous albums was called ‘Nebraska’ (and one of his best-stelling singles was ‘Streets of Philadelphia’),

Springsteen can’t hide the fact that he’s a real Jersey boy.

The lyrics to his songs are peppered with references to the landscape of the Garden State.

The Boss’s New Jersey is populated by ominous darknesses, glittering fairgrounds, empty parking lots, pining sweethearts, blinding ad signs – a landscape seen from that most essential machine for American living, the car.

Senegalese workers in the snow just behind the Somme front. Picture made in the Winter of 1916-1917. More than 500,000 men from French colonies came to the aid of France.

Many of them actually fought on European soil. Others helped the warfare by building railroads and camps and digging cemeteries. These small railroads were used for munition transport, and sometimes also to bring soldiers to the trenches.

The photograph is an autochrome color picture. This photocolor process was invented in the beginning of the 20th century by the Lumière brothers. We have 250 color pictures from the Great War: many of these original autochromes and others artificially tinted.

claudia goetzelmann is a native german photographer working in San Francisco who has had the opportunity to live and work in Africa and Asia prior to landing in san francisco four years ago.

she continues to gain international recognition for her fresh, original approach to making photographs, and has received many awards for her extraordinary images and promotions. claudia's clients include graphic design firms, advertising agencies and publishers.

I am a Canadian illustrator who grew up on the Prairies, but currently live in Brooklyn, NY. I do mostly editorial illustration for magazines, newspapers, and websites.

I am also in the process of producing a graphic novel adaptation of Skim, to be published in 2008.You can read about that project in the "comics" section of this website. Hobbies include cooking, public broadcasting, and reading Victorian novels. I am not 80, but 27.

'Drie heksen bekijken drie Swatch horloges. Welke heks bekijkt welk Swatch horloge?'
En nu in het Engels:
'Three witches watch three Swatch watches. Which witch watches which Swatch watch?'
En, ging 't een beetje?
(denk:) Is dit alles? Zit een beetje m'n tijd te verdoen... Stuur eens wat zinnigs met de e-mail?!
Ok.
En nu voor de specialisten:
'drie Zweedse transseksuele heksen bekijken de knoppen op drie Zwitserse
Swatch horloges. Welke Zweedse transseksuele heks bekijkt welke knop op
welke Zwitserse Swatch horloge ?'
En in het Engels (hou u vast) :
'Three Swedish switched witches watch three Swiss Swatch watch
switches.Which Swedish switched witch watches which Swiss Swatch watch
Switch ?'
En dat ging natuurlijk appeltje-eitje! direct goed én helemaal in één keer....
natuurlijk...

je mag het beeldscherm afdrogen met een schone doek!!

Ryan Heshka was born in Brandon, Manitoba and raised in Winnipeg at the end of the "lo-tech" era. Drawing from early influences too numerous to list, he ended up working in the fields of interior design and animation before his current career as an illustrator. Represented in North America, Europe and Asia by Kate Larkworthy Artist Representation Ltd., he resides in downtown Vancouver.

Gisteren werd de bunker geopend waar 50 jaar geleden de Belvedere plus inhoud, als tijdscapsule werd begraven. De bunker was niet geheel waterdicht, vandaar het roestige uiterlijk. De rest van de meebegraven artefacten, hebben de halve eeuw in goede staat overleefd. Echter werd van het dameshandtasje, waarin ondermeer tranquilizers (mother's little helper), slechts een stukje leer teruggevonden. Ook het sixpack Schlitz was verroest.

Houd je iets verborgen wat je eigenlijk kwijt zou willen? Een onmogelijke liefde, een diep verlangen, iets waarvan je spijt hebt, een familiegeheim: vertel het anoniem aan Briefgeheimen.

Weekgeheim :
In het dorp van mijn vader woonde een man die zijn leven steeds groter probeerde te maken. Hij had het zelf niet eens meer in de gaten. Zo zat hij op een dag met een mooie jonge vrouw op een terras toen zijn vader langsliep. Ze begroetten elkaar. ‘Wie was dat,’ vroeg de vrouw. ‘O,’ antwoordde de fantast, ‘dat is mijn tuinman.’

Pas na de dood van mijn vader begreep ik waarom hij deze man zo bewonderde. Mijn vader had ook geen vrede met zijn leven, maar zijn leugens lagen altijd binnen enkele minuten als vissen op het droge te spartelen. Mijn vader was een vallende man. Drie keer per week had hij een epileptische aanval. Hij zat altijd onder de schaafwonden. Over de oorzaken loog hij. Wat weer ruzies met mijn moeder tot gevolg had. Die begonnen tijdens de afwas en eindigden als ze oorverdovend zwijgend naar bed gingen. Dat kwetsen ook een vorm van intimiteit is, weet ik door hen.
Dat kwetsen kon ik dromen.

‘Ik had nooit met je moeten trouwen,’ zei zij dan. En hij: ‘Maar je kon niemand anders krijgen.’ En dan begon zij aan een monoloog die hij lardeerde met sarcastische grimassen en die zij altijd met dezelfde slotzin beëindigde: ‘Klootzakken als jij overleven alles en iedereen.’ Het was moeilijk om genegenheid voor hen te voelen. Toch heb ik het geprobeerd toen ik een gedicht over een vader en een zoon schreef. Het was niet lang voordat hij stierf, in een tijd dat ik mijn ouders niet meer zag. Dat het eigenlijk over ons ging begreep ik later pas.

Na weken hard werken en sokken inzamelen was het vandaag dan eindelijk zover. Vier studenten van de AKI hebben vandaag hun statement ‘Waar blijft de 2e sok?’ inclusief 1575 sokken aan de houten beschutting op de Oude Markt bevestigd.

Het is niet zomaar een statement, maar één met een achterliggende gedachte. Zo’n zes weken geleden hebben Wiebke Muth, Silvia Ardesch, Janet Haar en Joanne Veerbeek, studenten van Art & Communication Design, de hoofden bij elkaar gestoken om een thema te bedenken voor het project ‘Wall of Thought’. Een project dat door drie docenten van de AKI is voorgedragen met het idee om een statement te maken op een muur. De vier studenten zijn met het plan gekomen om de bevolking aan het denken te zetten over de belastingcenten die iedereen betaalt en/of ontvangt.

Of beter gezegd: de reis van de belastingcenten. Weet iedereen precies waar zijn of haar belastinggeld heen gaat? Snel werd er de link gelegd met de herkenbare frustratie dat je één sok kwijt bent. Je weet niet waar die gebleven is en je neemt er meestal maar genoegen mee. Zo gaat het voor velen ook met hun belastinggeld. Sinds een paar weken was er een sokkenmeter op de houten beschutting te zien. Deze werd regelmatig geüpdate, waardoor te zien was hoeveel sokken de studenten verzameld hadden.

Volgens berekeningen waren er 1600 sokken nodig om de muur te kunnen vullen. Via sokken-verzamel-boxen op verschillende locaties in Enschede, maar vooral via vrienden en familie hebben de studenten uiteindelijk 1575 sokken weten te verzamelen. De muur met het statement ‘Waar blijft de 2e sok?’ en de honderden sokken is bedoeld om te prikkelen. Via posters, flyers en de site www.sokwall.blogspot.com wordt de achterliggende gedachte duidelijk. De studenten hopen daardoor de mensen aan het denken te zetten en zijn benieuwd naar het verdere verloop van de muur.

Vanessa Prager, found that drawing could unlock many codes of communication at the age of 16. Her drawings transended into paintings. Discovering and then exploring her newfound passion became the bridge to cross the river in that being young leaves you isolated.


How ironic that what she grew to so thoroughly love is now the boulevard in which she takes to learn about herself, as well as the many onlookers who have been exposed to her work.


When asked what is appealing about paintings, she exposed to me the aspect of art as "an emotional triangle" if you will, in that the creator originates the concept, the concept attracts the onlooker, and the onlookers are relieved to find that what they see can greatly alleviate them of their everyday concerns.

The zoomquilt 2

De Beatles waren een popgroep uit Liverpool. Ze worden beschouwd als een van de populairste en invloedrijkste bands uit de geschiedenis van de popmuziek. Ze waren actief van 1962 tot 1969. De reacties van hun tienerpubliek bereikten binnen korte tijd een hysterische omvang ('Beatlemania'). Tijdens de tweede helft van hun carrière verrichtten ze pionierswerk in de geluidsstudio, waarmee ze in bredere kring lof oogstten. De eclectische benadering van de Beatles was een belangrijke factor in de ontwikkeling van de popmuziek, die ten tijde van hun carrière uitgroeide van een op Amerikaanse rhythm and blues gebaseerd genre, tot een veel breder georiënteerde vorm van muziek.

Als je gaat, ga je in stijl. In een limousine voor minimaal zes personen. Of acht, of tien, twaalf, zelfs veertien. Maar dan voor jou alleen. Of met zân twee‘n. Met waterbed of jacuzzi. En altijd een ruime koelkast vol drank en een chauffeur trouw als een hond. Discretie verzekerd. Geld moet letterlijk rollen. Als je wat krapper bij kas zit, levert een belrondje langs verhuurders voordeel op. Het pad van New York naar Atlantic City is door limo's platgereden. Er is altijd wel een rent-a-limo met een special offer.

The Works section of this site contains a selection of oil paintings by the contemporary British figurative painter, Michael Taylor. Michael is a winner of the National Portrait Gallery John Player Award (subsequently the BP Award), the Holburne Contemporary Portrait Prize, and the Millfield Open Art Competition. The paintings presented on this site are from the period since the artist left Goldsmiths College School of Art, but are largely drawn from more recent years.

Most of these works are in private and public collections and have been exhibited at various galleries. These include the Royal Academy (London), Waterhouse and Dodd (London), Beaux Arts (London and Bath), the Morley Gallery, the Mall Galleries (Hunting Group Award 3rd prize, and Royal Society of Portrait Painters). His works are also exhibited by the National Portrait Gallery (London, England), for whom he was commissioned to paint portraits of the guitarist and lutenist, Julian Bream, and of the crime-fiction writer, P D James.

The National Portrait Gallery have also purchased a portrait by Michael of composer, Sir John Tavener. His painting, Couple with Lamp, won the 2002 Holburne Contemporary Portrait Prize, which lead to the commission to paint jazz saxophonist, Andy Sheppard for the permanent collection of the Holburne Museum of Art. From 16 October 2007 Michael's portraits of PD James and Renata Symonds will be included in a major exhibition of 20th century urban domestic interiors at the Geffrye Museum in London.

Jeffrey Hein
Niet erg nieuw - ik kwam hem tegen in oude bookmarks - maar nog steeds knap werk. Ook leuk; er staat bij sommig werk een audiofile bij met uitleg over het schilderij. Leuk detail: de maat niet aangeven in getallen maar met tekeningetje van mens.

Doffdog, het zegt me niks maar het is een hele leuke site om even te klikken.

Sehen zu können, ist Kunst - Können, Übung, Herzensangelegenheit.

Ich sehe ein “Model”, einen Menschen, vor mir, sehe zuerst seine Oberfläche, mache mir flüchtig ein Bild, eine Skizze, einen Eindruck, ziehe Verbindungen mit Erfahrungen. Ich muss mich jedoch zunächst wieder von diesem festen Bild lösen, frei werden von eigenen Gedanken, um nicht nur Eigenes in den anderen hineinzuprojizieren, und tiefer “hineinschlüpfen” in mein Gegenüber, zum Beispiel durch das Tor seiner Augen bis hin zur Seele, ohne jedoch indiskret zu werden, ihm zu nahe zu treten, ohne zu verletzen oder schonungslos aufdecken zu wollen.

Ich lerne ihn besser kennen, sein Wesen. Das geht nur, wenn ich ihn mit Liebe betrachte. Es entsteht ein ganz anderes Bild von ihm. Anatomisch gleicht es ihm oder ihr oft kaum, sagt aber viel mehr.

The philosophy behind the Superbike category, which was created half-way through the 1970s, was to race bikes that were very powerful but were in any case similar to production models on sale to the general public. The possibility for the general public to identify themselves with the bikes in this championship that were so close to production models has been the basis for the success of the Superbike category. These are some of the most powerful and fastest Superbikes available in the market ranked by its maximum speed:

Dear Mr. President,, Come take a walk with me. Let's pretend we're just two people and, You're not better than me. I'd like to ask you some questions if we can speak honestly. What do you feel when you see all the homeless on the street? Who do you pray for at night before you go to sleep? What do you feel when you look in the mirror? Are you proud? How do you sleep while the rest of us cry? How do you dream when a mother has no chance to say goodbye? How do you walk with your head held high?

Can you even look me in the eye And tell me why? Dear Mr. President, Were you a lonely boy? Are you a lonely boy? Are you a lonely boy? How can you say No child is left behind? We're not dumb and we're not blind. They're all sitting in your cells While you pave the road to hell. What kind of father would take his own daughter's rights away? And what kind of father might hate his own daughter if she were gay? I can only imagine what the first lady has to say You've come a long way from whiskey and cocaine. How do you sleep while the rest of us cry?

How do you dream when a mother has no chance to say goodbye? How do you walk with your head held high? Can you even look me in the eye? Let me tell you 'bout hard work Minimum wage with a baby on the way Let me tell you 'bout hard work Rebuilding your house after the bombs took them away Let me tell you 'bout hard work Building a bed out of a cardboard box Let me tell you 'bout hard work Hard work Hard work You don't know nothing 'bout hard work Hard work Hard work Oh How do you sleep at night? How do you walk with your head held high? Dear Mr. President, You'd never take a walk with me. Would you?

Tsaar Poetin Hoe kwam hij aan de macht?
De Russische presidentsverkiezingen zijn die benaming niet waard; Poetin kreeg geen tegenstand van betekenis. De zittende president weet heel goed hoe hij opponenten moet dwarsbomen en uitschakelen: door middel van angst en terreur. Zo kwam hij ook aan de macht, blijkt nog eens uit de Tegenlicht-aflevering 'De weg naar het Kremlin' Nu Vladimir Poetin zijn eerste termijn als president van Rusland heeft uitgediend en onbedreigd een tweede ambtsperiode kan aanvaarden, rijst als vanzelf de vraag hoe hij, komend vanuit het niets, zo stevig in het zadel is geraakt en waarop zijn huidige status van geducht staatsman berust.

Hoe zat het ook weer. De uitgebluste Jeltsin wees Poetin, een kleurloze carrièrist binnen de FSB (de nieuwe KGB), aan als zijn opvolger, en deze heeft z'n verkiezing tot president nog flink bevorderd door het Russische volk te beloven de opstandige Tsjetsjenen eens flink op hun donder te geven. Hij zou het karwei gaan afmaken dat Jeltsin door de smadelijke Russische aftocht uit Tsjetsjenië had verprutst. Precies wat de bange en boze Russen wilden horen, want de Tsjetsjeense oorlog had zich naar het hart van Rusland verplaatst toen in september 1999 bij bomaanslagen op twee flatgebouwen vele honderden Moskovieten werden gedood en gewond. De aansluitende roep om veiligheid en vergelding kwam Poetin heel goed uit. Hij begon een strafcampagne tegen Tsjetsjenië en kon zich langzaam maar zeker profileren als de sterke leider waar Rusland om vroeg.

De rest is bekend: hoe Poetin zijn greep op de media, de rechtspraak en het parlement vergrootte, op hoge posten vriendjes benoemde, en hoe de oligarchen, miljardairs als Goesinski, Berezovski en Chodorkovski die Jeltsins herverkiezing hadden gefinancierd en als beloning op een koopje allerlei staatseigendommen hadden verworven, een voor een werden opgepakt of kaltgestellt. Daarbij grijpt Poetin ongetwijfeld terug op in z'n vorige werkkring opgedane ervaringen en schakelt hij (oud-)collega's bij de geheime dienst veelvuldig in. Over de gebruikte methoden heeft de afgelopen jaren een aantal Russische ballingen een boekje open gedaan.


Zo deed Alexander Litvinenko, een oud-FSB-officier die in 1998 naar Engeland uitweek omdat hij de opdracht om Berezovski te vermoorden had geweigerd, een boekje open (Blowing up Russia - Terror from within, 2002, samen met Joeri Felshtinski) over de praktijken van de Russische veiligheidsdienst. Belangrijkste beschuldiging: niet de Tsjetsjenen, maar de FSB zat in 1999 achter de bomaanslagen in Moskou (en elders in Rusland), teneinde de oorlog met Tsjetsjenië te hervatten, Poetin aan de macht te helpen en daarmee ook de eigen macht te vergroten. Dezelfde strekking heeft de documentaire Attentat à la Russie ofwel Attacks on Russia (2002, Jean-Charles Deniau), geïnstigeerd en gefinancierd door de miljardair en voormalig mediamagnaat Boris Berezovski. In 2000 week Berezovski uit naar Engeland nadat de grond in Rusland hem te heet onder de voeten was geworden.

Zowel boek (onlangs verboden in Rusland) als film (nooit op de Russische tv te zien geweest) geven op overtuigende wijze voedsel aan de op het eerste oog gewaagd lijkende stelling dat FSB en regering terreur hebben toegepast tegen de eigen bevolking. En dit nog steeds doen, met medeweten of zelfs in opdracht van Poetin. De plaatjes zijn van de oorlog in Tetsjenie, die gaat gewoon door al horen we niks.

Nog meer waanzin????

The Who is een van de meest invloedrijke rockbands van de jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw en werd opgericht in 1964 in Londen, Engeland. The Who groeide uit tot, wat vaak gezegd wordt, een van de grootste[1] en meest invloedrijke[2] rock 'n roll-bands ter wereld, en "wellicht de beste liveband ter wereld"[3], die in de hoogtijdagen bestond uit zanger Roger Daltrey, gitarist Pete Townshend, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon.

The Who is met uitzondering van de periodes tussen 1983 en 1988 en tussen 1990 en 1995 vrijwel continu op toernee geweest. Uitzonderingen híerop zijn het overlijden van Keith Moon in 1978 (die achtereenvolgens vervangen werd door Kenney Jones, Simon Phillips en Zak Starkey) en de dood van John Entwistle in 2002 (waarvoor Pino Palladino sindsdien de honneurs waarneemt).

Eind oktober 2006 maakte The Who een serieuze comeback, met hun album Endless Wire. Het is het elfde studioalbum dat de band uitbracht, maar het eerste sinds It's Hard uit 1982.