Ik wou er eind aan maken en had dat touw in mijn hand. Wou dat over die hanenbalk gooien. Loopt mijn vader de kamer binnen. Ja hij was dominee, een streng gereformeerde. Ik schrik en laat dat touw vallen. Vraagt ie "Wat moet dat met dat touw?" Ik zeg "ik ben zo slecht bij gymnastiek ik wordt altijd uitgelachen omdat ik geen touw kan klimmen". "Nou wil ik hier oefenen". Hij is ontroerd hij wil me helpen. Ga even de trap halen Sjaak. Ik ren weg. Vergeet dat briefje dat ik had geschreven dat ze moesten vinden als ik daar aan het plafond bungelde. Mijn vader ziet ‘t op de schrijftafel liggen. Die denkt niet "is dat wel voor mijn ogen bestemd". Die denkt "God heeft dat briefje niet voor niks zo neergelegd dat ik het kan lezen". Een normale vader doet er alles aan om zijn zoon van zijn voornemen af te houden toch? Hij denkt niet maar mijn vader redeneert. Als dit Gods voornemen is met mijn zoon heb ik die te gehoorzamen. Hij ging me gewoon helpen er een eind aan te maken. Misschien deep down vertrouwend dat God wel zal ingrijpen wanneer hij dat nodig acht. Ik hoop dat hij het briefje gelezen had. Ik verwacht dat hij nu eindelijk eens de moeite zal nemen met me te praten over wat me dwars zit . Hij pakt het touw van de grond en vraagt: hoe zullen we het aanpakken? Ik ben zo verbaasd over zijn gedrag dat ik er niet meer helemaal bij ben. Ik had ook wat geblowd. Moet ik eerlijk zeggen Affijn mijn vader klimt die trap op. Hij smijt het touw over de balk. Ik krijg het in mijn gezicht. Verlies mijn evenwicht. Val tegen de trap aan. Mijn vader dondert naar beneden. En breekt zijn nek. Ik weet nog dat ik dacht. Dit alles is voorzien. ik loop naar de studeerkamer draait een leeg vel in de schrijfmachine en tik. Lieve vrouw en zoon Ik heb me van het leven beroofd om jullie te bevrijden van mijn belachelijk geloof waar ik steeds meer aan ging twijfelen. Het ga jullie goed treur niet om mij en er zal geen mus ter aarde vallen zonder de Heere staat geschreven. We zullen zien. Ik leg het briefje bij zijn dode lichaam pak een paar spullen in een weekendtasen loop de deur uit. (Freek de Jonge).