Kenyon is a graphic artist living in the suburbs of Philadelphia. He works as a graphic designer, illustrator, and is also the co-founder/owner of streetwear label Future Relic. Kenyon's work can best be described as graphic satire. From social and political commentary to pop-culture subvertising, each piece is laced with a polluted sense of humor and sarcastic wit bordering on offensive.

Kenyon adopted potty humor and sarcasm rather naturally and learned how to attract attention at an early age. A natural born wise ass, he practiced using filthy words in Mad Libs and scrawling lewd drawings onto bathroom walls. Prohibited from watching R rated films and listening to music with Parental Advisory stickers, Kenyon naturally indulged in both.

Graphic horror movies and raunchy comedies helped nurture a perverse sense of humor, while subversive punk rock and explicit gangsta rap encouraged an adolescent distaste for authority. As he developed his artistic ability to provoke reactions, he discovered his audience divide based on their sense of humor. Therefore, defining this liminal space and exploiting its ambiguous boundaries between funny and offensive has become his objective.

This is your country, and your presidential debate. Submit your video questions for the Republicans here through November 25th. The CNN political team will choose the most creative and compelling videos, and if yours is one of them, you may get the chance to fly to St. Petersburg Florida to watch the debate live and offer your reactions on video afterward. This is your chance to let your voice be heard -- grab a camera and get rolling.

My egg tempera paintings incorporate naturalistic imagery with feminine cultural symbols and everyday objects to explore archetypes from myths, dreams, and fairy tales. Plants, animals, objects, and colors are chosen for their symbolic associations as well as for the way in which their forms will act as design elements within the picture plane. The images capture moments in time where these stories play out through metaphors. Women interact with birds, snakes, insects, and flowers in a style that can best be described as magical realism. Here, close natural observation of a specific moment of human/nature contact combines with symbols to create a heightened sense of experience.

I probably sound like my old man when I say this but music these days makes me sick. I was driving to work today and I was listening to our local "rock" station and all I heard was some crappy songs about some guy whining about losing his girlfriend or crying about something else. This music is contributing to the pussification of men. What ever happened to good old fashioned rock music. A couple of dudes wailing on their guitars, some meathead smashing his drums and some loudmouth lead singers who’s voice is so hardcore you can’t understand a word of what he’s saying. I’m pretty fed up with this emo crybaby rock music so I compiled this list of the top 10 metal songs of the 80’s. Just a bunch of kick ass headbangin’ tunes for your enjoyment.

Als kunstenaar wil je natuurlijk een beetje erkenning en voldoening van je werk. Dat is de Britse kunstenaar Jonathan Yeo zeker gelukt, want hij heeft een kunstwerk gemaakt waarin Bush bestaat uit allemaal plaatjes die geknipt zijn uit vieze boekjes. Maar ja, Bush is natuurlijk een enorme smeerlap dus dat portret past hem wel.

Het Amerikaanse beveiligingsbedrijf Blackwater is weer aan het werk in Irak tegen de zin van premier al-Maliki. Hij heeft protest aangetekend bij de VS. Medewerkers van Blackwater waren zondag betrokken bij een schietpartij rond een konvooi. Volgens het bedrijf werd er geschoten uit zelfverdediging. Getuigen zeggen dat de beveiligers in het wilde weg schoten. Elf burgers kwamen om. Blackwater mag voorlopig in een beperkt deel van Bagdad opereren. In Irak zijn veel particuliere beveiligingsbedrijven uit de hele wereld actief, vaak zonder vergunning. Ze staan in feite boven de wet, omdat de VS immuniteit verleent.

Nurturing Travel Addictions for over 100,000 travellers worldwide!

Burning Man is 21 jaren geleden ontstaan, omdat ene Larry Harvey geen blijf wist met zijn immens liefdesverdriet, en er niets beter op vond om als éénzaat een pop te verbranden op “BeakerBeach, San Francisco”. Hij hoopte hiermee zijn geliefde te kunnen vergeten… Wat hij toen nog niet wist, is dat deze rituele daad aan de basis zou liggen van wat nu is uitgegroeid tot een immens positief “emo”- cultuur – kunstfestival. Dit jaar was het thema ; The Future , Hope and Fear, bovendien uitgewerkt op een unieke locatie in de VS; de Mojave woestijn in Nevada. Je kan je ogen dan ook niet geloven , vooral als je ‘s avonds arriveert. Een enorme adrenalinestoot gaat meteen door je lichaam bij het aanschouwen van 40.000 knettergekke, kunstzinnige mensen. Duizenden lichtjes van allerlei installaties; rijdende, versierde wagens, de één al kunstzinniger dan de ander; dansende ontblote mensen; alles kan, alles mag.

Tja, dit is ook weer een mooie. Je ziet een circel van paarse stippen. Om de beurt gaat er een stip uit. Als je nu een tijdje naar het kruis in het midden van het scherm kijkt dan verdwijnen de paarse stippen en is het net alsof een groene stip een circelvormige beweging maakt. Je hersenen worden gefucked. ps: Echt (ik heb het gechecked) er is géén groen in het plaatje aanwezig. Alleen paars en grijs.

De Fransen hadden in 1910 bedacht dat dit al zeven jaar de wereld zou zijn. Ze zaten er een beetje naast dus, maar ach, het is desalniettemin leuk om te zien.

Kulak is weer in de lucht. Kulak’s Woodshed in North Hollywood California is a live acoustic music, singer songwriter listening room and pioneering multi-camera webcast recording studio. A Labor of Love created by Paul Kulak in November, 1999 operated by volunteers and funded by audience donations. We serve no food or alcohol. The artists who perform here range from emerging independent talents to number one hit writers and Grammy winners. All performances are Webcast Live. Archived Songs 24/7 Shows from 8:00 - 10:00pm-ish PST. Website hier. Plaatje en eerste regel is de nieuwe webcast.

DANIEL ADELíS CAREER BEGAN IN 1984 AFTER HE GRADUATED FROM DARTMOUTH COLLEGE WITH A DEGREE IN ART HISTORY. HE BEGAN PUBLISHING HIS WORK IN VARIOUS NEWSPAPERS AND MAGAZINES WHILE CONTINUING HIS STUDIES IN FIGURATIVE PAINTING AT THE NATIONAL ACADEMY OF DESIGN IN NEW YORK CITY WITH HARVEY DINNERSTEIN AND RON SHERR AS WELL AS PRIVATELY WITH BURT SILVERMAN. HE ALSO WORKED WITH ROBERT MORRIS IN THE MFA PROGRAM AT HUNTER COLLEGE.

IN 1994 HE ILLUSTRATED A CHILDREN'S BOOK WITH AUTHOR JON SCIESZKA, AND SINCE THEN HIS PAINTINGS HAVE APPEARED IN THE PAGES OF THE NEW YORKER, VANITY FAIR, THE NEW YORK TIMES, DER SPIEGEL, FORBES AND ESQUIRE, AMONG OTHERS. HIS WORK HAS ALSO APPEARED ON THE COVERS OF MANY OF THESE MAGAZINES, INCLUDING THE NEW YORK TIMES SUNDAY MAGAZINE, NEWSWEEK, AND TIME, FOR WHOM HE PAINTED TWO COVERS IN 2004, ONE OF WHICH WAS THE MAN OF THE YEAR.

Satriani is een van de grootste gitaristen van deze tijd. Door zijn techniek en karakteristieke composities heeft hij veel respect afgedwongen. Geïnspireerd door Jimi Hendrix en Robert Fripp van King Crimson pakte hij op 14-jarige leeftijd de gitaar op.

Satriani begon met gitaar spelen vanaf de dag dat Jimi Hendrix overleed. Na enkele jaren besloot hij om gitaarles te gaan geven om brood op de plank te krijgen. Steve Vai, Kirk Hammett (Metallica) en David Bryson (Counting crows) zijn enkele leerlingen die de technieken van het gitaarspel van hem hebben geleerd. In verschillende kleine bands nam hij de gitaarklanken voor zijn rekening en in 1984 bracht hij zijn eerste (korte) album uit, Joe Satriani genaamd.

Geheel gefinancierd uit eigen middelen en uitgebracht in eigen beheer probeerde hij voet aan de grond te krijgen in de muziekindustrie. Deze missie mislukte in eerste instantie, maar lukte iets later in de jaren tachtig wanneer de inmiddels veel bekendere Steve Vai zijn oude leermeester veelvuldig in interviews noemde als een van zijn grootste inspiraties. In 1986 kwam zijn eerste volwaardige album uit, getiteld Not of this earth. Dit album werd goed ontvangen en zou Joe de kans geven om te gaan toeren en contacten te leggen voor een nieuw album.

Jimmy Rosenberg, in 1980 geboren in zigeunerkamp Asten, had de liefde voor de legendarische Django Reinhardt met de paplepel binnengekregen en speelde als achtjarige al de sterren van de hemel. Als negenjarige was hij het middelpunt van het trio The Gypsy Kids. Als twaalfjarige speelde hij al op North Sea Jazz. Vervolgens kwam hij terecht in het New Yorkse Carnegie Hall en in net zulke grote zalen in Montreal, San Francisco en Washington. Als twintigjarige tekende hij een megacontract met Sony Classical.En dan is er het andere verhaal. Jimmy was altijd al een verwend en nerveus jochie geweest, dat zo lastig werd dat hij drie jaar na de oprichting uit de Gypsy Kids werd gezet, zodat hij met het Trio Sinti opnieuw moest beginnen.

Toen hij nog niet eens zijn rijbewijs had, kocht hij voor 400.000 gulden een Mercedes 500 en draaide er in negen maanden tijd een kleine vier ton doorheen. Zijn vader verdween voor acht jaar in de gevangenis wegens moord op een schoonzoon die vrouw en kinderen mishandelde. Jimmy bleef intussen auto's in de prak rijden en hij raakte verslaafd aan heroïne. Het contract met Sony is inmiddels opgezegd en Jimmy pendelt op pas 26-jarige leeftijd tussen psychiatrische en penitentiaire inrichtingen. Berkvens werkt met zijn film toe naar het bijzondere moment dat zowel de vader als de zoon tegelijkertijd op vrije voeten zullen zijn.

Tevoren horen we talloze goede voornemens van ze: nu ze zo veel wijzer zijn geworden, gaan ze het eindelijk eens een keer allemaal goed aanpakken. Maar binnen de kortste keren is het weer helemaal mis. Want wat is wijsheid, vanachter tralies? Dan verklaart de één zich de vreedzaamste mens op aarde, maar: ''Ze moeten natuurlijk niet aan mijn kinderen of kleinkinderen komen. Dan is het zijn leven of dat van mij!'' Dan verklaart de ander: ''Eigenlijk heeft een mens toch niets meer nodig dan vogeltjes in zijn achtertuin. '' Of: ''Als een kerel niet van dat spul af kan blijven, is het geen kerel. Dan is hij voor mij nog minder dan een vrouw.''Zonder dat het ooit ter sprake komt, lijkt Jimmy Rosenberg - de vader, de zoon & het talent vooral een film te zijn over gebrekkig onderwijs, ook al leest de geflipte musicus graag voor uit psalmen.

Raised on the beaches of California and currently living and working in Los Angeles, Sandow Birk is well traveled and a graduate of the Otis/Parson's Art Institute. His work has dealt with contemporary life in its entirety. With an emphasis on social issues, frequent themes of his past work have included inner city violence, graffiti, various political issues, travel, prisons, surfing, and skateboarding. He was a recipient of an NEA International Travel Grant to Mexico City in 1995, a Guggenheim Fellowship in 1996, and a Fulbright Fellowship to Rio de Janeiro for 1997. In 1999 he was awarded a Getty Fellowship for painting, followed by a City of Los Angeles (COLA) Fellowship in 2001.

Sandow is represented by the Koplin del Rio Gallery in Los Angeles, Catharine Clark Gallery in San Francisco, and P.P.O.W. Gallery in New York City. Sandow's epic, pseudo-historical series "In Smog and Thunder” – in which Los Angeles and San Francisco wage all out war for control of the Golden State – was shown at the Laguna Art Museum in 2000, and his “mockumentary” film of the same name has won numerous awards at film festivals across the country. His series of idyllic landscape paintings of prisons was exhibited at the Santa Barbara Contemporary Arts Forum in 2001 and in New York in 2002.

Most recently, he has completed an enormous project involving the rewriting and illustrating of the entire “Divine Comedy” into contemporary American English. The resulting exhibition “Sandow Birk’s Divine Comedy” was shown at the San Jose Museum of Art in 2005 and traveled to several institutions. He has just completed a feature film, “Dante’s Inferno”, in collaboration with Paul Zaloom, Sean Meredith, and Elyse Pignolet, which will be featured at several film festivals in 2006.

It has been said that a picture is worth a thousand words. Even with a thousand words, how do you describe the look in a Mother's eye who does not know how she will feed her children, or the look on the face of a paratrooper minutes before the D-day invasion. The simple answer is that there are some stories that can only be told with pictures. This site is dedicated to those stories, and those pictures.

We have compiled a collection of thousands of the most important photographs of the last 150 years; pictures of our struggles, trials, and triumphs. We can only fully understand our history by gazing into the eyes of the people that made that history. Their eyes will tell a story that no words can. Browse the images by Theme, or use the search tool to find a picture or period of interest. We are committed to providing you with a safe and enjoyable browsing experience. This site will always be free, and free of annoying popups, popunders and spyware. Check back often as we add new pictures each day

I. You shall not kill

II. The road shall be for you a means of communion between people and not of mortal harm

III. Courtesy, uprightness, and prudence will help you deal with unforeseen events

IV. Be charitable and help your neighbor in need especially victims of accidents

V. Cars shall not be for you an expression of power and domination and an occasion of sin

VI. Charitably convince the young and not so young not to drive when they are not in a fitting condition to do so

VII. Support the families of accident victims

VIII. Bring guilty motorists and their victims together at the appropriate time so that they can undergo the liberating experience of forgiveness

IX. On the road, protect the more vulnerable party

X. Feel responsible towards others

Cardinal Renato Martino, President of the Pontifical Council for Migrants and Travellers:
Road and rail transport are a good thing as well as being indispensable requirements of contemporary life. It is of fundamental importance that the driver behaves responsibly and with self-control when he drives.
Cardinal Martino points out the psychology of some drivers with "domination instincts" who see road signs as

limitations:

When driving a car some people start up the engine to join a race in order to escape from the troubling pace of everyday life. The pleasure of driving becomes a way of enjoying the freedom and independence that normally we do not have. The free availability of speed, being able to accelerate at will, setting out to conquer time and space, overtaking, and almost subjugating other drivers turn into sources of satisfaction that derive from domination. Cars tend to bring out the primitive side of human beings.
Although risks are involved, the Vatican states that an appropriate outlet for domination instincts are the "practice of road sports: Cycling, motorcycling and motor racing in a healthy spirit of competition."

Vatican on cars and egos:

Cars particularly lend themselves to being used by their owners to show off and as a means of outshining other people and arousing a feeling of envy. People thus identify with their cars and project their egos onto them. When we praise our cars we are, in fact, praising ourselves because they belong to us; and, above all, we drive them. Many motorists, including the not so young, boast with great pleasure of records broken and high speeds achieved, and it is easy to see that they cannot stand being considered as bad drivers even though they may acknowledge that they are.

"There are some who feel like that the conditions are such that they can attack us there. My answer is bring them on." --George W. Bush A group of us, concerned and patriotic Americans, worked together to make this image. We began in February 2004, when there were about 400 fallen U.S. soldiers. Due to our busy schedules, we were unable to get together until June 2004 (by then there were over 850 fallen soldiers) to finish the image. We will periodically update this image as the casualties continue to rise.

We feel that our image is very dramatic and powerful. Furthermore, the image of Mr. Bush comes from that speech on July 2, 2003 in which he challenged the Iraqi resistance to attack U.S. soldiers. Please distribute this image widely whether electronically or in print, etc

Een Nederlandse ondernemer financierde een filmdocumentaire over de moord op JFK. Doel van de film is de Amerikaanse Grand Jury bijeen te krijgen om het onderzoek naar de moord te heropenen.

Zo'n anderhalf jaar geleden ontdekte Dankbaar Robert Vernons website over de Kennedy-moord, en snel daarna werd in Amerika het eerste contact gelegd. Vernon is als onafhankelijk onderzoeker van de Kennedy-moord al jaren in de weer, als opvolger van de in 1993 onder mysterieuze omstandigheden overleden privé-detective Joe West. Zowel Vernon als West heeft nooit genoegen genomen met de zogeheten «single bullit theory» aan de hand waarvan de door Kennedy’s opvolger Johnson ingestelde Warren-commissie indertijd kon volhouden dat de aanslag het werk was van één man, te weten Lee Harvey Oswald. Deze officiële theorie wordt overigens door nog slechts tien procent van de Amerikaanse bevolking geloofd, aldus Dankbaar. Oliver Stones film JFK heeft veel bijgedragen aan wijdverbreide scepsis jegens het rapport van de commissie-Warren.


Dankbaar: «Stones film is dan ook niet ver bezijden de waarheid. Alleen kon hij toen nog niet weten hoe de moord precies in zijn werk is gegaan.»
De meest opzienbarende verklaring in de door Dankbaar gefinancierde film is die van James E. Files, een voormalig huurmoordenaar die momenteel een gevangenisstraf uitzit in de Joliet State Penitentiary in Illinois wegens de moord op een politieagent. Files beweert dat hij een van de schutters was op 22 november 1963 in Dallas. Hij zou een kogel in de rechterslaap van de president hebben geschoten met een zogeheten Remington fireball-geweer, en beweert voor deze klus dertigduizend dollar te hebben ontvangen van maffiabaas Sam Giancana uit Chicago. Files zou de moord hebben uitgevoerd samen met maffialid Charles Nicoletti, die net als Giancana ook al is vermoord, zoals vele betrokkenen bij het mysterie van de Kennedy-moord.
«Eigenlijk is het een klein wonder dat Files nog altijd in leven is», zegt Dankbaar. «Er zijn diverse pogingen gedaan om hem te liquideren, ook in de gevangenis waar hij nu verblijft. Maar als getrainde killer heeft hij een soort instinct om te overleven. Nu hij helemaal in de here is, wil hij per se zijn verhaal kwijt voordat het te laat is.»

Op een video laat Dankbaar een deel van de getuigenis van Files aan Robert Vernon zien. Files, inmiddels zestig en getooid met een witte paardenstaart, doet zijn huiveringwekkende relaas in een rumoerige gevangenis. Op uiterst gespannen maar ook zeer gedecideerde wijze vertelt hij hoe hij bij de moord op Kennedy betrokken raakte, en hoe die in zijn werk ging. Hoe hij oorspronkelijk als back-up was ingehuurd bij de aanslag, maar alsnog bevel kreeg om te schieten omdat een van de schutters op het laatst koudwatervrees kreeg. Lee Harvey Oswald zou zeker niet tot de schutters hebben behoord. Volgens Files was Oswald een patsy, in de val gelokt in Dallas om als zondebok te dienen. Dankbaar: «James Files zegt in de film zeker te weten dat Oswald ook niet degene was die in Dallas na de moord op Kennedy een agent doodschoot. Hij zegt de ware dader persoonlijk te kennen, maar weigert vooralsnog diens naam te noemen, omdat deze nog in leven is.»
De mannen die de moord op Kennedy uitvoerden, waren volgens Dankbaar al jaren in de weer met plannen om Fidel Castro te liquideren. Het waren dezelfde mensen die direct betrokken waren bij de mislukte invasie van de Cubaanse Varkensbaai. Toen Fidel Castro de macht greep in Cuba, werden alle Amerikaanse multinationals genationaliseerd, de casino’s gesloten en de maffia eruit geknikkerd. Haas tig werden de koppen bij elkaar gestoken en Nixon en CIA-directeur Allen Dulles kregen de opdracht voor een geheime operatie om Castro weg te werken. De codenaam was Operation 40.
Nixon had zijn Texaanse partners reeds beloofd dat als hij gekozen werd tot president, een invasie van Cuba doorgang zou vinden. Helaas won Kennedy die verkiezing met het kleinst mogelijk verschil. Toch werd in stilte doorgewerkt aan Operation 40 en Kennedy werd zelfs ingelicht, maar niet op alle punten. Zo wist Kennedy bijvoorbeeld niks van de participatie van de organised crime-figuren Sam Giancana uit Chicago, Santo Trafficante uit Florida, Carlos Marcello uit New Orleans en John Roselli uit Las Vegas. Evenmin kon hij bevroeden dat deze heren reeds lang in business waren met de CIA.
Toen hij het ontdekte, was Kennedy zo boos dat hij zwoer de CIA in duizend stukjes te hakken en ze in de wind te versnipperen. Ook werd Kennedy niets verteld over het «secret assassination team» dat Nixon en Dulles hadden gevormd uit Operation 40. De codenaam was ZR-Rifle. Wellicht kon Castro gewoon worden vermoord voordat een invasie nodig zou zijn. En wie weet waarvoor je zo’n team in de toekomst nog zou kunnen inzetten? Derhalve werden een paar dozijn scherpschutters in Mexico opgeleid. Het team bestond vooral uit anti-Castro mannen, maar er zaten ook een paar contractkillers van de maffia tussen, zoals Richard Cain, Luis Posada Carrilles, Rafael Quintero, de broers Rafael en Raul Villaverde, Ignacio en Guillermo Novo Sampol, Eugenio Martinez, Virgilio Gonzalez en Frank Fiorini alias Frank Sturgis.
Ook in het team zat Felix Rodriguez — een Cubaan en gewezen politieman onder dictator Batista, die vooral bekend werd als de moordenaar van Che Guevara in Bolivia in 1967.

In 1988 kwam een memorandum boven water van FBI-directeur J. Edgar Hoover aan het State Department, gedateerd 29 november 1963, een week na de moord op Kennedy. Het memo doet verslag van een meeting op 23 november 1963, de dag na de moord, tussen FBI en CIA, waarin de reactie van de Cubaanse bannelingen op de moord wordt besproken. In het memo staat dat «Mr George Bush van de Central Intelligence Agency» op de hoogte is gebracht.
Dankbaar: «Dat is een vreemde zaak, want George Bush heeft altijd gezegd dat zijn directeurschap van de CIA in 1976 zijn eerste job voor de firma was en ontkende ook maar iets van het Hoover-memo te weten.»
Er was in die tijd inderdaad een andere Bush in de CIA: George William Bush. Deze verklaarde aan journalisten die om opheldering vroegen inderdaad zes maanden voor de CIA te hebben gewerkt. Als jongste bediende mocht hij dossiers uit een kast halen en er weer indoen. Maar ook hij zei niets van het memorandum van Hoover te weten. Een van hen moet liegen. Maar wie? Hopelijk zal die vraag ooit kunnen worden beantwoord.

Op 19 oktober 2007 wordt de invloedrijke en machtige Amerikaanse president George W. Bush neergeschoten nadat hij het 'Chicago Hotel' in Chicago wil verlaten. Een man van Syrische afkomst, genaamd Jamal Abu Zikri wordt gezien als de belangrijkste verdachte van de moord op een van de grootste gezaghebbers ter wereld. Drie jaar later presenteert een documentairemaker een reportage over de toestand in de Verenigde Staten na de dood van George W. Bush. Klik op de bloemen voor de film.