On her second album for the Sugar Hill label, singer-songwriter Allison Moorer offers up another strong set of (largely) self-penned tunes. Like her genre-defying older sister, Shelby Lynne, Moorer is intent on straying from her country roots while still keeping them in the fold. This subtle stylistic tweaking is best heard on "Fairweather," co-written with GETTING SOMEWHERE's producer, Steve Earle, who expertly brings out the pop/rock elements in these 10 song Op het door Earle geproduceerde 'Getting Somewhere' zijn de donderwolken en logge countryrock van weleer grotendeels verdwenen.

In plaats daarvan horen we melodieuze popliedjes: Allison heeft duidelijk weer zin in het leven, en het is haar gegund. Negen van de tien nummers heeft ze helemaal zelf geschreven, en helaas wringt daar het schoentje. De songs missen de spanning van haar vroegere werk met Primm, en haar gevoel voor drama komt veel beter uit de verf als ze country, folk of soul zingt - wat ze hier maar sporadisch doet. Steve Earle had als producer ook wel wat strenger mogen zijn.

Allisons rijke, diepe en doorleefde stem door een vocoder sleuren ('Work To Do') is géén goed idee, en het goedbedoelde maar sentimentele eerbetoon aan zusje Shelby Lynne ('Where You Are') had best zonder de stroperige violen gekund. Nog erger zijn 'Fairweather' en 'If It's Just For Today' die ons - aargh! - aan Jewel deden denken: zulke slappe kost hoort niet thuis in het repertoire van een klassezangeres. s.