Het was niet zo dat ik van mijn stoel viel van verbazing, maar het verraste me wel dat The Killers erin slaagden om Paradiso in slechts een kwartier uit te verkopen. Dat is voor mijn gevoel meer iets voor Grote Namen, en met alle respect, daar reken ik The Killers toch nog echt niet toe. Zo wereldschokkend briljant was hun eerste cd Hot Fuss toch niet? Of vergis ik me nu? En de nieuwe cd Sam's Town konden die enthousiaste kaartjeskopers net zo min gehoord hebben. Ik gok (maar eigenlijk lijkt het me stug) dat de drie concerten die The Killers deden in het voorprogramma van U2 in de Amsterdam Arena de oorzaak zijn van de rush op kaartjes. Anders zou ik het ook niet weten.

Met U2 is gelijk de naam genoemd die een enorme stempel heeft gedrukt op de nieuwe cd Sam's Town. Maar er is ook een groot verschil en dat ligt in hun herkomst. U2 komt uit Dublin en The Killers uit Las Vegas. En dat is de stad van het grote nep: Nep-Eifeltorens, nep-Pyramides en straks zelfs het steen voor steen verplaatste CBGB's. Een stad die imponeert, je opzuigt en overweldigt, maar tegelijkertijd is het er een die bevreemdend en afstandelijk is. Wie er geweest is zal dit gelijk beamen. Wat dat betreft past de sound van Killers naadloos bij een dag (nou ja eigenlijk vooral een nacht) in die snikhete stad.

Bij Sam's Town heb ik zo'n zelfde beklemmend gevoel. Het schreeuwt om aandacht. Om die te krijgen verleiden ze je met een sound die je kent van U2 (ze hebben slim producer Flood gestrikt voor de opnames), Bruce Springsteen (luister alleen al eens naar "This River is Wild") en, misschien een beetje vreemd, ik moet ook veelvuldig aan Bob Geldof's Boomtown Rats denken. Ze geven er hun eigen draai aan, maar meer dan eens denk ik: 'Is het nu nep of echt wat me hier voorgeschoteld wordt?' Intens is het in ieder geval wel. En stiekem baal ik dat ik geen kaartje heb.