,,Van Anraat is een beetje een loser. Een slimme handelaar, maar niet heel intelligent. Hij is min of meer de handel in chemische wapens ingerold. Het is niet iemand die heeft gedacht: 'Waar kan ik nou eens veel geld mee verdienen?' En die zich toen op de grondstoffenmarkt heeft begeven. Hij kende veel mensen in Irak omdat hij werkte voor twee ingenieursbureaus in Zwitserland, die zich bezighielden met de bouw van fabrieken in het Midden-Oosten. Zijn Iraakse afnemers vroegen hem of hij aan thiodyglycol (TDC) kon komen. Dat is een grondstof voor mosterdgas. Zo is het begonnen.''
De journalist Arnold Karskens schrijft voor de Nieuwe Revu al jaren over Frans van Anraat. In 1991 sprak hij Van Anraat voor het eerst, in Bagdad. Ze schuilden in dezelfde schuilkelder tegen Amerikaanse bommen. ,,Hij stelde zich voor als Franz, deed alsof hij Duits was. We spraken even over de oorlog. Hij vond het volkomen terecht dat Irak Koeweit was binnengevallen. Als negentiende provincie van Irak hoorde het land gewoon erbij, zo zei hij. Later bleek dat hij een Nederlander was die nogal wat privileges van het Iraakse regime genoot.''
Van Anraat beweert nu dat hij niet wist wat Saddam met de door hem geleverde TDC deed. Dat is niet waar, zegt Karskens. ,,Iedere amateurchemicus weet waarvoor TDC in deze hoeveelheden wordt gebruikt.''
,,Maar Van Anraat heeft geen spijt. Hoogstens van het feit dat hij met journalisten heeft gepraat. Daarover trekt hij zich nu de haren uit zijn hoofd. Maar verder blijft hij erbij: er zijn wel meer mensen die wapens leveren. Is degene die de kogel heeft geleverd dan verantwoordelijk voor de moord die ermee wordt gepleegd? In zijn ogen is dat niet het geval. En het is wrang: de grote bedrijven -ook Nederlandse- die net als hij grondstoffen voor chemische wapens aan Irak leverden, blijven buiten schot. Hij is maar alleen, dus pakken ze hem.'
Q en A van de AIVD.
Geld zien.
Kurd 4 all.
