De Russische militairen waren een half jaar eerder als krijgsgevangenen het Kamp Amersfoort binnengebracht, nadat ze een vreselijke tocht van veertien dagen in veewagens hadden doorgemaakt. Tijdens de reis hadden ze geen voedsel gehad. Op de dag van hun aankomst (27 september 1941) moesten zij in optocht naar het kamp lopen. Ze werden de gehele stad door gevoerd om de Amersfoortse burgers te laten zien hoe deze 'lagere mensen' eruit zagen. De inwoners van Amersfoort reageerden geschokt. Toen zij probeerden de uitgehongerde Russen water en brood te geven, verhinderde de bezetter dit. In het kamp aangekomen, werden de 101 Russische krijgsgevangenen slecht behandeld. Ze moesten heel lang in de Rozentuin staan, die met prikkeldraad was afgerasterd.
Op 9 april 1942 waren nog 77 van de Russische gevangenen in leven. In de vroege morgen werden ze naar Koedriest gebracht. Daar was reeds een gat gegraven, zo groot als de plaat onder het huidige gedenkteken. In groepjes van vier werden de gevangenen daar neergeschoten. Over de lichamen werd ongebluste kalk gestrooid. Na de oorlog zijn de stoffelijke resten herbegraven op de Russische erebegraafplaats aan de voorzijde van Rusthof in Leusden.
Kampgevangene G. de Wilde uit Arnhem maakte tussen november 1941 en januari 1942 zeven tekeningen van Russische gevangenen. Van twee gevangenen vermeldde hij de namen, te weten: Kaderu Xatam en Muratov Zayer. Op de plaats waar de Russische krijgsgevangenen zijn doodgeschoten is in 1954 een eenvoudig monument opgericht. Op 4 mei 1962 werd dit vervangen door de huidige zuil. In de volksmond wordt deze gedenkplaats het 'Russisch monument' genoemd. De naam 'Koedriest' wijst op een dor en droog stuk land, waar vroeger alleen een beetje gras of kreupelhout wilde groeien. Het perceel lag achter het Kamp Amersfoort.
Kamp Amersfoort.---Lokatie Koedriest.---Dood in Nederland---werkstuk---diepgang
Lees dit verhaal over Pjotr en Galina
