Korea

Voordat Korea nou die bom laat ploffen is het misschien handig om nog even te weten hoe het ook al weer zat. Als China Korea gaat bijstaan is het denk ik einde verhaal met de relatieve "vrede" In 1945 werd het noorden van het land tot aan de 38ste breedtegraad bezet door de troepen van de Sovjet-Unie en het gebied ten zuiden daarvan door de Verenigde Staten. Door de Koude Oorlog kon men vervolgens niet tot overeenstemming komen over een procedure om in het hele land verkiezingen te houden voor een nieuwe regering. In 1948 werd in de Amerikaanse zone de Republiek Korea ( ‘Zuid-Korea’) opgericht, waarvan Syngman Rhee de eerste president werd. In het noorden kwam in hetzelfde jaar de communistische Democratische Koreaanse Volksrepubliek ( ‘Noord-Korea’) tot stand, met als leider Kim Il Song. In 1950 probeerde Noord-Korea door een verrassingsaanval het land te herenigen (zie Koreaanse Oorlog). De noordelijke troepen werden na aanvankelijke successen tot staan gebracht door de legers van de Verenigde Naties, die Zuid-Korea te hulp waren gekomen. Toen aan de noordelijke kant ook de Chinezen zich in de strijd mengden, ontwikkelde deze zich tot een groot internationaal conflict. In 1953 werd een wapenstilstand gesloten, die wat het grondgebied van beide delen van Korea betreft, een situatie vastlegde die nauwelijks verschilde van die van voor 1950; de grens tussen Noord- en Zuid-Korea liep nog steeds ruwweg langs de 38ste breedtegraad. Gesprekken tussen Noord- en Zuid-Korea over hereniging van de beide landen leverden in de loop der jaren weinig resultaat op. In sept. 1990 vond voor het eerst sinds de Koreaanse tweedeling in 1945 een ontmoeting plaats op het niveau van premiers in Seoel. In hetzelfde jaar volgden nog een tweede en een derde ontmoeting tussen Yon Hyong Muk van Noord- en Kan Young Hoon van Zuid-Korea. Een vierde gespreksronde werd door de Noord-Koreanen afgezegd vanwege een gezamenlijke militaire oefening van Zuid-Korea en de Verenigde Staten in het voorjaar van 1991. Beide landen streven naar hereniging, maar verschillen grondig over de voorwaarden daartoe. Zuid-Korea wil de weg van geleidelijkheid bewandelen, Noord-Korea wil een directe overgang naar ‘één land met twee systemen’. De druk die op het welslagen van de besprekingen ligt werd echter vergroot door de veranderde omstandigheden in het buitenland. Zo knoopte Noord-Korea's trouwste bondgenoot, de Volksrepubliek China, handelsbetrekkingen aan met Zuid-Korea. Ook waren er toenaderingen tussen Seoel en Moskou. Tegelijk trad Japan meer op de voorgrond in een poging een rol te willen spelen in de oplossing van het conflict.