Poppenkast

Moonwalker loopt. Jackson is de Howard Hughes van deze tijd. De wereld wil geen plaats maken voor excentriekelingen lijkt het wel. Direct nadat de uitspraak bekend werd, brak groot gejuich uit onder de honderden fans van Jackson voor het gerechtsgebouw. Een van hen hield een demonstratiebord omhoog: Michael, namens de mensheid: het spijt ons. Binnen tien minuten na de uitspraak verliet Jackson, omgeven door zijn advocaten, familieleden en lijfwachten de rechtszaal. Hij keek uitdrukkingloos voor zich uit, zwaaide flauw naar het publiek, gaf een enkele kushand en verdween snel in zijn colonne van vier zwarte SUVs. De uitspraak kwam als een grote verrassing. Deskundigen spraken steeds van een lastige zaak, waarin het bewijs moeilijk te leveren zou zijn. De belangrijkste beschuldiging was dat Jackson twee jaar geleden ontucht zou hebben gepleegd met een toen dertienjarige jongen. Hij zou hem alcohol hebben geschonken om hem te kunnen aanranden en hij zou het kind welbewust onttrokken hebben aan het toezicht van zijn moeder. De aanklacht viel uiteen in tien beschuldigingen die de jury alle tien verwierp. De jury, die na een week van beraadslagingen tot dit oordeel kwam, heeft daarmee vriend en vijand verrast. Gezien de ernst van de aanklacht en het grote aantal getuigen namen deskundigen aan dat Jackson op tenminste een aantal onderdelen van de aanklacht zou worden veroordeeld. Maar de jury vond de zaak in zijn kern niet overtuigend. De advocaat van Jackson, Tom Messereau, had sterk benadrukt dat het motief voor de aanklacht tegen Jackson voortkwam uit geldzucht van de moeder van de betrokken jongen. De afloop van de rechtzaak is een zware nederlaag voor openbaar aanklager Sneddon die langer dan tien jaar heeft geprobeerd Jackson veroordeeld te krijgen. De wereld is een grote poppenkast maar Jackson is geen Jan Klaasen. Gekkenwerk.