Misdaad loont. Heijn-ontvoerder en moordenaar Ferdi Elsas, die tegenwoordig door het leven gaat als Paul Elsas, is opgedoken in de Achterhoek. Meneer heeft een aardig stulpje gekocht in Ruurlo. Kost een paar centen (425.000 euro) zo'n luxe woonboerderij maar dan heb je ook wat. Tijdens zijn jarenlange verblijf (op uw kosten) verdiende Ferdi met televisiekijken, tafeltennissen en wasknijpers assembleren ook nog eens een lieve som van 350.000 euro aan graties uitkeringspoet. Dus ja, dan hou je wel wat over voor je oude dag. Ondertussen zijn de meningen in Ruurlo verdeeld over de nieuwe bewoner. Zo mag Ferdi van de plaatselijke Van Jeauleau niet meedoen met de buurtbarbecue. (Iemand nog een pink met cocktailsaus?) Maar goed. Niet zeuren allemaal. Meneer heeft z'n straf uitgezeten. Heeft een leuk boek opgeleverd. Dus zand erover...

• 9 september 1987 wachtte Elsas zijn slachtoffer Gerrit Jan Heijn op in diens villa in Bloemendaal. Heijn had een afspraak met zijn tandarts. Toen hij zijn huis uitkwam dwong Elsas met een pistool in de hand Heijn in te stappen in Elsas' auto. Ze reden naar de bossen in Renkum die Elsas kende uit zijn jeugd. Daar liet Elsas Heijn een paar cassettebandjes inspreken die bestemd waren voor de familie Heijn. Vervolgens schoot hij zijn slachtoffer van achteren dood. Elsas sneed de pink van Heijn af en nam diens bril mee voordat hij het stoffelijk overschot in een kuil begroef.
• 12 september ontving de familie Heijn een losgeldbrief van Elsas waarin werd medegedeeld dat Heijn was ontvoerd. Elsas liet de familie in de waan dat hun familielid door een bende zware criminelen was ontvoerd.
• 15 september bevestigde de familie Heijn via een advertentie in de krant de ontvangst van de brief.
• 17 september ontving de familie Heijn het eerste cassettebandje met daarop de stem van Gerrit Jan Heijn.
• 19 september plaatste de familie Heijn een tweede advertentie.
• 24 september volgde een derde advertentie.
• 30 september ontving de familie Heijn een brief van de zogenaamde bende ontvoerders waarin voor 2 oktober zo'n 7,7 miljoen gulden losgeld in geld en edelstenen werd geëist. De familie reageerde niet.
• 6 oktober dreigden de ontvoerders Heijn om te brengen als de familie niet direct zou betalen.
• 9 oktober eiste de familie Heijn telefonisch contact met de ontvoerders.
• 16 oktober ontving de familie Heijn een tweede brief met daarin de bevroren en afgesneden pink van Gerrit Jan Heijn en zijn bril. In de brief stond de sarcastische zin: "Gerrit Jan Heijn zal voorlopig moeite hebben met pianospelen".
• 19 oktober stuurde Elsas een tweede cassettebandje naar de familie Heijn.
• 12 november eiste hij via een derde losgeldbrief dat het losgeld absoluut op 27 november zou worden betaald en geen dag later. Anders zou Gerrit Jan Heijn er aan gaan.
• 27 november ontving Elsas langs de A12 van Utrecht naar Arnhem bij hectometerpaal 117,3 het losgeld. Hiermee verbleef hij enige tijd in de kelder van serviceflat 'De Koningshof' (waar zijn ouders op de bovenste verdieping woonden) in Heelsum, gemeente Renkum, alwaar zich slaapvertrekken voor logé's bevinden. Heijn keerde echter niet terug. De familie Heijn vreesde dat hij niet meer leefde.
• 30 november deed de echtgenote van Gerrit Jan Heijn via de televisie een beroep op de bende die haar man zouden hebben ontvoerd. Ze smeekte deze bende om haar man vrij te laten of in ieder geval laten weten dat hij nog in leven was. Maar de familie Heijn ontving geen brief of cassettebandje meer.
• 11 december plaatste de familie Heijn opnieuw een advertentie in de krant. De familie riep personen op die iets meer wisten over de ontvoering van Gerrit Jan Heijn zich te melden.
• 28 december loofde de politie 1 miljoen gulden uit voor de gouden tip in de Heijn-ontvoering. Er kwamen 12.000 reacties, maar de gouden tip zat er niet tussen.
• Februari 1988 kreeg een ABN AMRO medewerker een bankbiljet van 250 gulden in handen met een nummer uit de serie van het losgeld. De slijter waar Ferdi E. het geld had uitgegeven kon degene herinneren die met het biljet had betaald als een man van een jaar of 45. Het signalement kwam overeen met dat van Ferdi Elsas.
• Maart hield de politie Elsas' huis in de gaten en werd hij zelf geobserveerd in de supermarkt.
• 6 april viel de politie de woning van Elsas in Landsmeer binnen en hield hem aan op verdenking van deelname aan de bende die Gerrit Jan Heijn zou hebben ontvoerd.

Na de aanhouding

Ferdi Elsas werd verhoord, en daarbij kwam naar voren dat de bewuste criminele bende nooit had bestaan en dat hij de ontvoering in zijn eentje had uitgevoerd. Het stoffelijk overschot werd opgegraven en toen bleek dat Heijn al vanaf 9 september 1987 dood was.

Hij heeft voor de rechtbank nooit spijt betuigd. De rechters beschouwden hem als een koude gewetenloze man die geen gevoelens had. Hij verklaarde dat het losgeld niet alleen voor zijn financiële problemen was bedoeld, maar ook om moorden te financieren op zijn schuldeisers en andere mensen die hem vroeger onrecht hadden aangedaan. Na zijn detentie verklaarde hij overigens dat hij dit had verzonnen in de hoop op strafvermindering. Toen de rechter hem vroeg hoe hij dit alles kon doen, antwoordde hij - bijgestaan door zijn advocaat mr. Willem Anker - "Ik zat in een militaire operatie." Hij zag Gerrit Jan Heijn niet als mens, maar als een instrument. Daarbij vertelde hij hoe hij ervan had genoten om de familie Heijn angst aan te jagen met de afgesneden pink.

In december 1988 volgde de uitspraak van het gerechtshof in Amsterdam. Elsas werd wegens ontvoering, afpersing en moord op Gerrit Jan Heijn veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf en Terbeschikkingstelling. Hij antwoordde nuchter tegenover de pers: "Al hadden ze me de doodstraf gegeven, dan had ik er vrede mee gehad."

In augustus 2000 kreeg hij proefverlof. Hierbij werd hij gefotografeerd, waarna hij een rechtszaak aanspande wegens publicatie van de foto door het tijdschrift Panorama. Hij verloor deze zaak. In augustus 2001 kwam hij vrij. Zijn vrouw beschreef de affaire in een roman getiteld: de kleine Britt.

Eind 2002 gaf hij een interview aan het opinieweekblad Elsevier waarin hij verklaarde spijt te hebben van wat hij heeft misdaan.

Hij kreeg met behulp van Wim Anker 700.000 gulden in verband met achterstallige WAO/AAW.