De oliereserves en olie-gerelateerde inkomsten van Dubai zijn minder dan één-twintigste van die van het emiraat van Abu Dhabi. Dubai en Deira zijn belangrijke thuishavens voor westerse fabrikanten. Het grootste deel van het bankwezen van de nieuwe stad en de financiële centra zijn gevestigd in het havengebied. Internettoegang is beperkt door middel van internetfilters naar eigen zeggen om de culturele en godsdienstige waarden van de VAE te beschermen.

Veel van de grootschalige projecten komen tot stand door het werk van duizenden arbeiders uit vooral India en Pakistan, die 80% van de bevolking uitmaken (alleen mensen met ouders die geboren zijn in Dubai mogen zich overigens Dubainaar noemen) en die vaak onder erbarmelijke omstandigheden hun werk moeten doen. Zo moet er gewerkt worden bij temperaturen boven de 50 graden en worden veiligheidsmaatregelen vaak niet gehandhaafd waardoor er veel doden vallen. De lonen liggen er ook erg laag; gemiddeld 160-300 dollar per maand, waarvan vaak nog de kosten voor voedsel afgaan. Ook de arbeidsvoorwaarden zijn niet altijd even goed. Veel arbeiders moeten lange dagen maken en mogen niet wisselen van werkgever en lonen worden soms te laat uitbetaald. Veel arbeiders hebben ook hoge schulden (vaak moet er eerst in het land van herkomst een bedrag worden betaald alvorens men in Dubai mag werken) en verscheidene kampen met psychische problemen, die soms uitmonden in zelfmoordpogingen.

Er zijn al verschillende stakingen geweest voor betere werk- en loonvoorwaarden en vanuit het buitenland is druk uitgeoefend op de regering om de werkomstandigheden te verbeteren. De regering van Dubai is hier gevoelig voor, omdat ze haar imago hoog wil houden en heeft maatregelen aangekondigd.