Daar waar vrouwen over het algemeen het prettig vinden om flink uit te wijden over van-alles-en-nog-wat, is de man een stuk minder uitbundig in het delen van z’n ziele-roerselen.

Preview hier. VET !!

Anberlin is daar een mooi voorbeeld van. Een echte mannenband die zich niet snel laat kennen, maar niet omdat ze niets te vertellen hebben, integendeel! Ruim 2 jaar deden ze over het maken van ‘Dark is the way, Light is a place’, een album dat de verwachtingen waar maakt: strak gepolijste (emo) rock in een blend met het typische stemgeluid van zanger Stephen.

Inhoudelijk is er ook het nodige gepiekerd, maar als deze mannen dan eindelijk wat zeggen is het ook de moeite van het luisteren waard!

'Dark is the Way, Light is a Place' volgt 'New Surrender' uit 2008 op. Na een aantal keer deze cd geluisterd te hebben ben ik begonnen aan deze recensie. Het album wist me in eerste instantie goed te pakken door de nummers 'Pray Tell' en 'Depraved'. Daarna bleef ik de cd luisteren en steeds geheel opnieuw afdraaien en begonnen de andere nummers ook steeds meer voor me te leven. De geweldige stem van frontman Stephen Christian springt er weer geweldig goed uit. Hij weet me steeds weer mee te slepen in de nummers van deze band.