Deze dagen trekt Al Gore, 8 jaar vice-president onder Clinton en in 2000 nipt verslagen door Georges Bush na een memorabele verkiezingschaos, van hot naar her met zijn film ‘An Inconvenient Truth’. Het is een docudrama over de opwarming van de aarde en de katastrofale gevolgen daarvan in de nabije toekomst. Een indrukwekkend werkstuk. Niet alleen omdat deze alarmerende boodschap vol zelfkritiek van een toppoliticus komt (ik zie het onze paarse strebers, die blijven volhouden dat we in de beste der mogelijke werelden leven, nog niet doen), maar vooral omdat de film wetenschappelijk perfect onderbouwd is. Al Gore, ooit de Yves Leterme van de VS, die grijsheid en een gebrek aan charisma werd verweten, blijkt uitgegroeid tot een begenadigd spreker met het briljante intellect van Abraham Lincoln, de charme van Bill Clinton, en het moreel-politieke serieux van Ted Roosevelt. Beter laat dan nooit,- een lichtend voorbeeld voor de groenen, en het bewijs dat men niet alleen met peptalk maar ook met slecht nieuws en échte argumenten mensen kan overtuigen. Gore’s campagne nodigt evenwel uit tot een complothypothese met verreikende consequenties…