Wat ik niet weet is er wel.
De schrijver Giles MacDonogh zet in zijn boek 'After the Reich' uiteen wat er gebeurde met Duitsland in de maanden na V-Day in mei 1945. Na de gruwel die nazi-Duitsland in Europa had gepleegd, mocht een vorm van wraak niet uitblijven, en kun je rechtmatig noemen.

Maar de afschuwelijke bestialiteiten gepleegd op het Duitse volk, zoals blijkt uit uit MacDonogh's documenten, gaan veel verder dan wraak. De eerste 200 pagina's vormen een welhaast ondragelijke kroniek van menselijk lijden. MacDonogh's beste schatting gaat ervan uit dat drie miljoen Duitsers nodeloos zijn gedood na de officiële beëindiging van de vijandigheden. Een miljoen Duitse soldaten verdwenen: het merendeel in Sovjet gevangenschap. Maar ook krepeerden er vele duizenden in Geallieerde gevangenschap. Samengedreven in kooien langs de Rijn, zonder mogelijkheid tot schuilen en heel weinig eten, vielen ze bij bosjes dood neer.

Soldaten met meer geluk moesten slavenarbeid verrichten in een aantal geallieerde landen, soms jarenlang. Sommige Duitsers werden in Rusland zelfs tot 1979 gevangengehouden. De twee miljoen Duitse burgers, het merendeel vrouwen, kinderen en bejaarden, stierven door ziekte, kou, honger, zelfmoord - en massamoord. Naast de verkrachting van vrijwel elk meisje in de Sovjet-zone, is het meest shockerende verslag over de slachting van een kwart miljoen Sudetenduitsers door wraakzuchtige Tsjechische landgenoten. De overlevenden van deze etnische reiniging werden naakt over de grens gedropt en keerden nooit meer terug. Dezelfde scenes speelden zich af in Polen, Silezië en Oost-Pruisen.

De vraag is waarom de Geallieerden dit onder hun neus hebben laten gebeuren. Maar, het kon nog erger, volgens MacDonogh. US Treasury Secretary Henry Morgenthau wilde Duitsland ombouwen tot een gigantische boerderij, waarbij nazi-achtige genocidale methoden als uithongering, sterilisatie en deportatie van de burgers in de platgebombardeerde steden zouden helpen om dit plan uit te voeren. In ieder geval bleven Dachau, Buchenwald, Sachsenhausen en zelfs Auschwitz operationeel, maar nu met Duitsers achter het prikkeldraad. Dat zouden we tegenwoordig Realpolitik noemen. Giles MacDonogh's gruwelijke boek is van groot belang. Dit stuk geschiedenis wordt namelijk consistent verzwegen, omdat het de Geallieerden plaatst op dezelfde hoogte/laagte als de nazi's, en om de Duitsers geen kans te geven om met wat voor argument dan ook de oorlogsmisdaden van de nazi's te verexcuseren.