woensdag, februari 9

<<<---Download twee CD's tegelijk. DISC 1 - Back On The Streets 01. Out In The Fields (Featuring Phil Lynott) 02. Run For Cover 03. All Messed Up 04. Shapes Of Things 05. Murder In The Skies 06. Cold Hearted 07. Rockin' Every Night 08. Wishing Well (Live) 09. After The War 10. Led Clones (Featuring Ozzy Osbourne) 11. Wild Frontier (Live) 12. Back On The Streets (Live)

DISC 2 - Parisienne Walkway
s 01. Oh Pretty Woman (Featuring Albert King) 02. Walking By Myself 03. Need Your Love So Bad 04. Merry Go Round 05. Showbiz Blues 06. Love That Burns 07. Parisienne Walkways (Live) 08. That Kind Of Woman 09. The Sky Is Crying 10. Cold Day In Hell 11. Only Fool In Town 12. King Of The Blues (Live)

"The Blues + The Rock Collection's" are two compilation albums by legendary guitarist, 'Gary Moore'. Released separately in 2003, they were re-released as a two album, limited edition box set in 2004. All the tracks are taken from his extensive album discography and were remastered in 2002.

Robert William Gary Moore is geboren op 4 april 1952 te Belfast, Noord-Ierland en gestorven in februari 2011 te Estepona, Spa
nje en was één van in totaal vijf kinderen. Zijn vader, Robert Moore, was een lokale concertpromotor. Zijn moeder Winnie was huisvrouw. Zodoende groeide Gary op met het luisteren naar muziek van Ierse bands, live spelen en country-, rock- en popmuziek uit die tijd.

Op zesjarige leeftijd, in 1958, trad Gary al voor het eerst op. Gekleed in een korte broek en staand op een stoel om bij de microfoon te komen, zong hij samen met de showband een nummer dat “Sugartime” heet. In 1962, Gary was toen 10 jaar, kocht zijn vader een gitaar van een muzikant. Dit was een gigantisch grote akoestische gitaar (een Framus). De snaren waren erg hard, moeilijk af te stemmen en de gitaar was hiermee dus erg moeilijk te bespelen.

Toch heeft Gary in de eerste w
eek al een aantal Shadows-liedjes onder de knie weten te krijgen. Hij had zichzelf wat akkoorden aangeleerd met behulp van een boek, keek naar andere mensen die gitaar speelden, luisterde naar platen en kreeg zo het gevoel van het gitaarspelen. Hoewel hij linkshandig is, begon hij te spelen met een rechtshandige gitaar, simpelweg omdat hij andere gitaristen dat ook zag doen. Een jaar later trad Gary op onder de naam “Little Gary”.

Weer twee jaar later, het was toen 1965, speelt Gary in een bandje genaamd “The Beat Boys” in zijn vaders club net buiten
Belfast. Later speelden ze in hotels en balzalen en qua repertoire speelden ze feitelijk alles wat het publiek maar wilde horen. Zijn eerste soloalbum bracht Moore in 1973 uit als de Gary Moore Band.

<< -- Platinum collection. 01. Oh Pretty Woman 02. Walking By Myself 03. That Kind Of Woman 04. Parisienne Walkways (Live) 05. Cold Day In Hell 06. Out In The Fields 07. Run For Cover 08. Shapes Of Things To Come 09. Wishing Well (Live) 10. After The War 11. Rockin' Every Night 12. The Sky Is Crying

In
1979 startte hij, met hulp van Phil Lynott, een echte solocarrière. De combinatie van Moores gitaarspel en Lynotts stem leverden de single Parisienne Walkways (van het album ‘Back On The Streets’) op dat in april 1979 de Britse top tien haalde. Na een serie stevige rock-albums keerde Moore terug naar de blues met het album Still Got the Blues, met daarop bijdragen van B.B. King, Albert King en Albert Collins. Dit album was een geweldig succes. Moore bleef bij de blues tot 1997, toen hij besloot te gaan experimenteren met moderne dancebeats in Dark Days In Paradise. Dit zette vele fans, en ook de muziekpers, danig op het verkeerde been. Met het album Back to the Blues keerde Moore uiteindelijk terug op het vertrouwde bluesstramien. Zijn meest recente album is Bad for you baby.

Gary Moore overleed op 58-jarige leeftijd op 6 februari 2011 tijdens zijn vakantie[1] in een hotel in Estepona, Spanje door verstikking in zijn eigen braaksel, na overmatig drankgebruik. Hij was woonachtig in Brighton. Moore laat vier kinderen achter: Saoirse, Jack, Gus en Lily. Toch kut hoor, zo aan je eind komen.

Met de downloads hierboven kom je een heel eind V.W.B. Gary. Het filmpje hieronder maakt het af. Zijn blonde - grijze maat op de zwarte stratocaster is Scott Gorham, daar doe ik later deze week nog even iets van in de herhaling.