donderdag, juni 9

Tjsa, wat kunnen we nog zeggen over Saxon? De band heeft in de afgelopen 32 jaar bijna klassieker na klassieker afgeleverd en hoewel ze ook mindere albums hebben gemaakt, heeft men sinds ‘Dogs Of War’(1995) en vooral het fantastische ‘Unleash The Beast’ (1997) alleen maar kwalitatief hoogwaardige albums afgeleverd. Al vanaf ‘Lionheart’ (2004) laat Saxon met elk album een mix van hun onvervalste snelle heavy metal kant en de ander de meer ouderwetse rockachtige horen.

De band’s negentiende studioalbum, ‘Call To Arms’, is dan ook precies hetgeen geworden wat je had kunnen en mogen verwachten van de Britse legende en de band slaat de spijker weer op de kop.


De productie heeft dit keer niet in handen van Charlie Bauerfeind gelegen (die sinds ‘Lionheart’ elk album produceerde en eerder ook verantwoordelijk was voor ‘Metal Head’), maar het album is opgenomen in Engeland onder leiding van Toby Jepson (Little Angels) en uiteraard Biff. Dat is het album en de band alleen maar ten goede gekomen, want het album heeft hierdoor een meer nuchtere en rockerige karakter gekregen. Alles bij elkaar is ‘Call To Arms’ een typische en wederom kwalitatief hoogwaardig album geworden. En als een band op leeftijd (laten we eerlijk zijn) na al die jaren nog altijd zo energiek, enthousiast, vertrouwd en tegelijkertijd verfrissend voor de dag kan komen, verdient dat alleen maar respect.